Εν ριπή
ΛΕΙΠΟΥΝ οι «Ελληνάρες» από το Ράλλυ Ακρόπολις...Μπορεί, πλην εξαιρέσεων και ειδικών περιπτώσεων, ανάλογα με τις συνθήκες δηλαδή, να μην έλαμψαν οι Έλληνες σε επίπεδο Γενικής (σ.σ.: καλυτερότεροι οι «Σιρόκο»-Ανδριόπουλος, που πέτυχαν δύο 2ες θέσεις με την Αlpine A110!), και να περιορίστηκαν σε αξιοπρεπή αποτελέσματα στην 5άδα-8άδα, κερδίζοντας συχνά κατηγορίες και κλάσεις, αλλά σήμερα η απουσία τους είναι εμφανής.
Είτε ποσοτικά (κάποτε στήριζαν τον αγώνα οι 60 και πλέον ελληνικές συμμετοχές) είτε ποιοτικά. Χαρακτηριστικά, δεν έλειψαν εργοστασιακές συμμετοχές με την ελληνική σημαία, χάρη στην ομάδα Θεοχαράκη, με χειριστές κυρίως τους Γιώργο Μοσχού και «Στρατισίνο», όπως και καλά εργοστασιακά αυτοκίνητα στα χέρια των «Λεωνίδα», «Ιαβέρη», «Γκάλλο», «Τζίγγερ», ¶ρη Βωβού και Λεωνίδα Κύρκου, και βέβαια η απουσία πλέον των Ελλήνων έχει επιπτώσεις τόσο στον ενθουσιασμό των θεατών όσο και στην ποιότητα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος, που κάθε άλλο παρά ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χαρακτηρίζεται.
«Δεν κερδίσαμε ποτέ τους ξένους επαγγελματίες στη Γενική, αλλά μάθαμε να συναγωνιζόμαστε σε κορυφαίο επίπεδο, αναβαθμίζοντας την προετοιμασία μας και, βέβαια, ψάχνοντας πώς να συνδυάσουμε ταχύτητα και στρατηγική ώστε να σημειώσουμε και αποτελέσματα, απαραίτητα και για την επόμενη ημέρα του καθενός μας,»
Σήμερα, o αγώνας οργανωτικά βρίσκεται στην καλύτερη φάση της πολύχρονης ιστορίας του, εναρμονισμένος περίφημα με τις προδιαγραφές του τηλεοπτικού WRC (σ.σ: δυστυχώς, η ΕΤ1, που έχει τα τηλεοπτικά δικαιώματα, αδυνατεί να αντεπεξέλθει), χάρη στην ομάδα της Ανίτας Πασαλή και στη χορηγία της ΒP Ultimate, που έχει δώσει και το όνομά της στον αγώνα! Σε κάθε περίπτωση, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους αγώνες του θεσμού, οι ιδιώτες γίνονται δεχτοί με κόστος που ξεπερνά τη λογική, όταν η δημοσιότητα είναι μηδενική, και βέβαια ορθά στην πλειονότητά τους τα ελληνικά πληρώματα δε συμμετέχουν. Τα μάτια, λοιπόν, στραμμένα στους Βωβό-«ΕΛ-EM» αλλά και στους Πάνο Χατζητσοπάνη-Ανδρικόπουλο Jr (σ.σ.: ο πατέρας του, Γιάννης, ήταν εξαιρετικός οδηγός και κύριος άλλοτε και τώρα) και Λάμπρο Αθανασούλα-Nίκο Ζακχαίο, χωρίς να υποτιμούμε τις συμμετοχές των Βασίλη Νασούλα και Γρηγόρη Νιώρα, που πάντα διεκδικούν την αξιοπρέπεια με σβέλτο ρυθμό. Οι Μανώλης Παναγιωτόπουλος, Κώστας Αποστόλου μάς θυμίζουν τη δεκαετία ’85-’95, οπότε συναγωνιζόμασταν μαζί τους, όπως και με άλλους σημαντικούς οδηγούς της εποχής, ενώ θα λείψουν από το φετινό «ελληνικό» αγώνα τόσο ο ρέκορντμαν σε συμμετοχές, «Λεωνίδας», όσο και ο Παύλος Μοσχούτης, ένας συνεπής εραστής του αγώνα, ένας εξαιρετικός rallyman, πρωταθλητής της 20ετίας ’75-’95, ένας πεισματάρης πολεμιστής μέσα κι έξω από τα μπάκετ, που θα επιστρέψει τον επόμενο χρόνο, και όχι μόνο, στοχεύοντας να ισοφαρίσει τις 40 συμμετοχές του «Λεωνίδα».
Με την ευκαιρία...
Μακάρι κάποτε να εκπαιδευτούν-εμπλακούν Έλληνες αθλητές για τη διάκριση όχι απλώς στο Ράλλυ Ακρόπολις, αλλά και γενικότερα σε διεθνείς θεσμούς, αν θέλουμε να αναβαθμίσουμε επιτέλους τον Έλληνα οδηγό αγώνων._
Στράτης Χατζηπαναγιώτου
Η ομάδα Αθανασούλα συμμετέχει και στο φετινό Ακρόπολις κάτω από τις ιδανικές συνθήκες. Τιμή μας η υποστήριξη της προσπάθειας με κάθε τρόπο. Όταν έχεις να κάνεις με κυρίους που διαθέτουν μόρφωση και ταλέντο, μονόδρομος η συμμετοχή σου, έστω και διακριτικά.